ภาพการออกเดินบิณฑบาตของพระสงฆ์ คือกิจวัตรประจำวันที่เราคุ้นตากันดีในทุก ๆ เช้า และสิ่งหนึ่งที่มักจะเห็นอยู่บ่อย ๆ คือลูกศิษย์วัดที่คอยช่วยถือย่ามและข้าวของที่รับบิณฑบาตเหล่านั้น แต่ทว่าหลายคนอาจจะยังไม่เคยเห็นลูกศิษย์วัดสี่ขา อย่าง “โดโด้” สุนัขผู้ซื่อสัตย์ที่เป็นแรงสำคัญในการช่วยหลวงตาถือของ แต่ถ้าหากเป็นผู้คนแถว ๆ รัชดาซอย 10 คงจะรู้จักและคุ้นเคยกับเจ้าโดโด้เป็นอย่างดี

          คุณ Sonnar Devotee สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ก็คืออีกหนึ่งคนที่ประทับใจในความแสนรู้และซื่อสัตย์ของเจ้าโดโด้ จนต้องกดชัตเตอร์เก็บภาพและนำมาร้อยเรียงเป็นเรื่องราวที่เรียกรอยยิ้ม เราลองไปดูภาพน่าประทับใจของสุนัขแสนรู้ตัวนี้ และความรู้สึกของผู้บันทึกภาพ ไปพร้อม ๆ กันเลยนะคะ



 

          ผู้คนละแวกบ้านผมคุ้นเคยกับมันดี แม้แต่ผม ที่นาน ๆ จะตื่นเช้ากับเขาสักที ก็ยังรู้ถึงการมีอยู่ของมัน ผมผลัดตัวเองมาได้สักพักที่จะไม่ออกไปเดินตามถ่ายรูป “โดโด้” เพราะคิดว่ามันก็อยู่แถว ๆ นี้เอง คงไม่หนีไปไหน นึกอยากถ่ายเมื่อไหร่ก็ตั้งใจตื่นเช้าสักวัน... ผมคิดแบบนั้น แล้วเวลาก็ล่วงเลยมา... จำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหน...

          แล้วก็ถึงวันที่ “ตั้งใจ” แต่อากาศกลับไม่เป็นใจ ทุกชีวิตมีคุณค่าแก่การถูกบันทึกภาพไว้ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราติดตามชีวิตนั้นออกไปได้ไกลแค่ไหน และนี่คือบทเรียนที่ผมได้จากเช้าวันนี้
 

          มีคนรอใส่บาตรอยู่ที่ไหน หลวงตาก็ต้องไปที่นั่น ผมเกิดและเติบโตที่นี่ก็จริง แต่การได้เดินตามหลวงตากับโดโด้ทำให้ได้ซอกแซกไปยังชุมชนที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันมีอยู่ !
 

          ถาม…โดโด้ถูกบังคับให้ต้องคาบถังตลอดเวลาหรือเปล่า ?

          ตอบ…มันฉลาดพอที่จะวางถังลงกับพื้นเมื่อมันเมื่อย แล้วคาบต่อเมื่อหลวงตาออกเดินภาพนี้คงบอกได้ดี
 

          "คนแถวนี้เอ็นดูโดโด้กันทั้งนั้น" คำกล่าวนี้จริง  ก่อนหน้านี้ ในขันหน้าบ้านมีนมจืดวางอยู่หนึ่งกล่อง แต่พอ "ใบ้" ลูกศิษย์ของหลวงตามาถึง เขาก็จัดการแกะนมเทใส่ขันให้โดโด้ได้เลียกินอย่างเอร็ดอร่อย
 

          หลวงตาเดินออกมาไกลไม่ใช่เล่น "โชคดีที่ไม่ต้องเดินกลับ" โดโด้คงคิดแบบนั้น (มีเพื่อน ๆ ติดรถจากวัดมารับด้วย)
 

          ในวันที่อากาศดีกว่าวันนี้ ผมตั้งใจไว้ว่าคงต้องออกไปถ่ายรูปมันอีกแน่นอน

ข้อมูลจากกระปุกดอทคอม