บทสัมภาษณ์ ตั๊ก บริบูรณ์ จันทร์เรือง ผู้พากย์เสียง กุมภกรรณ ในภาพยนตร์แอนิเมชั่น เรื่อง ยักษ์ (สหมงคลฟิล์ม)

การโชว์พลังครั้งล่าสุดของ ตั๊ก บริบูรณ์ จันทร์เรือง ในการสวมวิญญาณ "กุมภกรรณ" ยักษ์ใหญ่ เพี้ยน แสบ ซ่า บทบาทสุดฮาที่จะขอมากุมหัวใจทุก ๆ คน

ทำงานอยู่ในวงการบันเทิงมานาน ทำงานมาหลากหลายแขนง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้พากย์เสียงภาพยนตร์แอนิเมชั่น และยังเป็นการร่วมงานกับ "พี่จิกประภาส ชลศรานนท์" รู้สึกอย่างไรบ้าง?

ในเรื่องยักษ์ผมพากย์เสียงเป็น "กุมภกรรณ" หรือ "กุม" นะครับ สำหรับผมเองนะครับก็รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ผมได้มาร่วมงานกับ "พี่จิก ประภาส" นะครับผม เพราะว่าเขาเป็นทั้งนักคิด นักเขียน ที่เก่งมาก ๆ คนหนึ่งครับ และก็รู้สึกภูมิใจมากที่ได้รับเลือกมา โดยผมผ่านเข้ารอบมาจากการแคสติ้งเหมือนกับการคัดตัวนักแสดงเลย ทางผู้ใหญ่เขาคงเห็นลักษะของเราเห็นว่าไอ้เจ้ากุมเนี่ยมันน่าจะเป็น"ตั๊ก บริบูรณ์" (หัวเราะ) เพราะว่าหนึ่งเลยนะครับมีความทะเล้น มีความเป็นโรคจิต เดี๋ยวเสียงสูงหรือเสียงต่ำคือมันเหมือนกับว่าสมองของมันเนี่ยไม่ค่อยจะเต็มนะ เอะอะอยากจะแหกปากก็แหกปาก จะขรึมก็ขรึม ที่สำคัญชอบพูดกับตัวเองด้วยครับ บ่นกับตัวเองตลอด งึมงำงึมงำ น่ารักครับ

ทราบมาว่าตัวละครตัวนี้เป็นอีกหนึ่งความสนุกของเรื่องราว อยากให้ช่วยแนะนำความน่าสนใจและเสน่ห์ของตัวละคร "กุมภกรรณ" สักนิด

เป็นตัวละครที่ไม่ธรรมดาเลยครับ คือบอกได้เลยว่าเป็นตัวละครที่มีสีสันมากในหนังเรื่องนี้นะครับ เพราะว่าลักษณะของมันจะเป็นยักษ์ที่ตัวใหญ่สีแดงและก็มีขาที่พิการ เวลาจะพูดทีต้องคอยสูดน้ำลายเข้าปากด้วย เวลาที่มันพูดก็คือเสียงมันจะแหบ ๆ และตอนที่ผมมาพากย์เขาห้ามเลยนะห้ามดื่มน้ำ คือห้ามทุกอย่างเลยต้องการให้เสียงมันแหบจริง ๆ (หัวเราะ) อาชีพของมันก็คือจัดโชว์ปาหี่ขายของตามตลาด และก็จะเป็นคนที่บ้าทศกัณฐ์มาก คิดว่าสักวันหนึ่งทศกัณฐ์ต้องกลับมา ก็เลยขายของเก็บเงินเก็บทอง สะสมเงินและก็สะสมอาวุธเพื่อที่จะไปรับใช้ทศกัณฐ์ให้ได้ มีลูกน้องด้วยก็คือไอ้สนิม จะเป็นหุ่นกระป๋องที่น่ารักมาก เป็นคนช่วยของกุมขายของ แต่ชอบทำงานเสียอยู่เรื่อย

กุมมันจะมีปืนประจำกายที่เรียกว่าปืนโมกขศักดิ์ แต่ว่าปืนกระบอกนี้จะมีความพิเศษยังไงต้องไปติดตามครับ ในเรื่องนี้นะครับกุมจะมีของสะสมเยอะมาก แต่จะมีของอยู่อย่างหนึ่งที่กุมรักและก็หวงมากนั่นก็คือคือ นกสดายุ นกตัวนี้มันมีความพิเศษและมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องด้วยต้องลองไปติดตามดูกันครับ นกเหล็กตัวนี้แสบมาก ๆ เลย เพราะว่ามันเป็นนกที่พูดเก่งมากและคนที่พากย์ก็เหมาะสมกันมากครับ ก็คือ "พี่เหมี่ยว ปวันรัตน์ นาคสุริยะ" ครับ เหมาะมาก ๆ เลยครับสีผิวดำเหมือนกันเลยครับ (หัวเราะ)

การพากย์แอนิเมชั่นเรื่องนี้มีความท้าทาย อย่างไรบ้าง?

ความท้าทายในการพากย์เรื่องนี้นะครับ ขอบอกไว้เลยว่าฮอลลีวูดสู้ไม่ได้ (หัวเราะ) หนังการ์ตูนหลาย ๆ เรื่อง เขาต้องพากย์อยู่ในห้องคนเดียว แต่ของที่นี่อย่างฉากที่ผมต้องขึ้นไปขี่นกเหล็กสดายุ นกเหล็กมันต้องคอยบินซ้ายบินขวา แต่ผมพากย์อยู่ในห้อง เพื่อให้มันสมจริง ทีมงานเขาจะคอยยืนอยู่ข้างหลังผมจับตัวผมครับโยกซ้ายโยกขวา เห็นไหมครับ ฮอลลีวูดสู้เราไม่ได้หรอกครับ (หัวเราะ) และมันจะสมจริงมาก โยกเสร็จนะครับเขย่าด้วย ขึ้น-ลง เขายกตัวผมลอยเลยครับ คือเทคนิคในการพากย์ครั้งนี้เยอะเลยครับผม อีกฉากคือตอนที่มาขายปืน ที่อื่นไม่มีปืนมานะ ที่นี่มีพร้อมครับ มีปืนมาให้ผมเลย นี่เป็นปืนโมกขศักดิ์ ให้ผมหยิบปืนขึ้นมาเล็งเปรี้ยง ๆ และก็พากย์ ขอบอกเลยว่ามันก็เหมือนว่าเรามาเล่นหนังจริง ๆ และก็มันสามารถจะมองเห็นภาพได้ว่า ยักษ์ตัวนี้มันก็กำลังจะทำอะไรอยู่ และเราก็สวมบทเป็นยักษ์ตัวนั้น

ประสบการณ์ความรู้สึกที่ได้จากการมาพากย์หนังเรื่องนี้

ประสบการณ์ที่ได้จากการมาพากย์เรื่องยักษ์นะครับ โอ้โห ขอบอกได้เลยว่าได้เยอะมาก ๆ ปกติแล้วผมเองก็เป็นคนที่บ้าอยู่แล้ว แต่พอมาพากย์เรื่องนี้จบนะ เชื่อไหมครับผมบ้าหนักกว่าเก่า (หัวเราะ) ผมต้องอยู่ในห้องคนเดียวและผมต้องคอยแสดงท่าทางต่าง ๆ บินกระพือปีก มุดดินด้วย หัวเราะอยู่คนเดียว ยิงปืนผมก็ยิงอยู่คนเดียว อยู่ในห้องคนเดียวเหมือนกับว่า ผมมาพากย์หนังอยู่ที่โรงพยาบาลศรีธัญญาครับผม (หัวเราะ) แต่มันก็ได้อรรถรสในการพากย์ เพราะว่าในการที่เราจะมาพากย์และก็ให้มันสมจริงสมจังก็ เราต้องเป็นตัวละครตัวนั้นด้วยครับ

ได้ยินมาว่าต้องมีการร้องเพลงมีฉากมิวสิคัลด้วย

ฉากมิวสิคัลยากครับ ขอบอกเลยนะว่าพากย์มันก็ยากอยู่แล้ว แต่ผมก็สามารถผ่านได้ แต่ที่มาหนักก็วันแรกเลยครับ ให้ผมร้องเพลงก่อนเลย เชื่อไหมครับสิบโมงครึ่งยันบ่ายสองยังไม่จบสามบรรทัดเลย (หัวเราะ) ฉากนี้จะเป็นฉากโชว์ปาหี่ขายของของกุมภกรรณ มันต้องร้องให้ตรงล็อกให้ตรงจังหวะให้ตรงเมโลดี้มันยากและมันต้องใช้พลังงานมากครับ

โดยส่วนตัวแล้วชื่นชอบภาพยนตร์แอนิเมชั่นมากน้อยแค่ไหน และคิดว่าแอนิเมชั่นมีความสนุก และส่งผลกับชีวิตเราอย่างไรบ้าง?

ผมเคยดูแอนิเมชั่นมานะครับ ก็ถือได้ว่าเยอะเลยตั้งแต่สมัยเรื่อง "Antz" (1998) ที่เป็นมด เป็นมดที่น่ารักมาก แต่พอมาดูแล้วผมคิดว่าแพ้หนังเรื่องยักษ์ ถ้าได้มาดูที่ "ตั๊ก บริบูรณ์" พากย์ โอ้โหท่านผู้ชมต้องประทับใจไม่รู้ลืมเลยดีกว่า การันตีโดย "ตั๊ก บริบูรณ์" ครับ (หัวเราะ) ถ้าถามว่าการ์ตูนแอนิเมชั่นให้อะไรกับเราบ้างนะครับ ผมขอบอกเลยว่ามีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมประทับใจมาก ๆ คือเรื่อง "Up ปู่ซ่าบ้าพลัง" ประทับใจในเรื่องราวของคุณปู่ซู่ซ่า เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ของปู่กับเด็ก คือคุณปู่เนี่ยจะอยู่บ้านคนเดียวไม่มีใครเป็นเพื่อนเลย จนมาเจอกับไอ้เด็กคนนี้แล้วก็เกิดกลายเป็นความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน แอนิเมชั่นก็มีส่วนที่สอนคนครับ คือสอนให้ผมเป็นคนที่มีความรักกับทุก ๆ คน ไม่ใช่ว่าเราจะมีโลกส่วนตัว เราเรียนรู้ที่จะรู้จักกับคนอื่นและก็เข้าใจคนอื่น ๆ ด้วย ผมว่าหนังแอนิเมชั่นมักจะมีคำสอนอยู่ทุก ๆ เรื่องครับ

รู้สึกอย่างไรที่หนังเรื่องนี้กำลังจะออกสู่สายตาทุกคน มีความคิดเห็นเกี่ยวกับแวดวงแอนิเมชั่นไทยอย่างไรบ้าง คิดว่าจะสามารถประสบความสำเร็จเหมือนกับหนังแอนิเมชั่นต่างประเทศไหม?

ดีใจที่เราได้มีส่วนร่วม ก็รู้สึกภูมิใจครับ แอนิเมชั่นไทยก็ไม่ด้อยไปกว่าต่างประเทศหรือฮอลลีวูด เราเองก็มีความสามารถ และผมเองก็มีความมั่นใจด้วยว่าจะเป็นหนังการ์ตูนที่น่ารักมาก มันจะเป็นเรื่องของยักษ์ มันเป็นเรื่องของความรักแบบมิตรภาพ สนุกมาก ๆ ครับผม มั่นใจเลยครับว่าคนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก ผมคิดว่าแอนิเมชั่นไทยจะประสบความสำเร็จได้ในอนาคต มั่นใจว่าทำได้ครับ เพราะว่าถ้าเกิดเราได้ริเริ่มทำแล้วและเราไม่หยุด สักวันหนึ่งสำเร็จแน่ ๆ แต่ถ้าเราได้แต่คิดและเราก็ไม่ได้ทำ อันนี้แหละเราไปไม่ถึงฝันแน่ ๆ เหมือนผมเหมือนกัน เมื่อเรามีฝันแล้ว ฝันให้ไกลไปให้ถึงสิ แล้วถ้าเรามีความพยายามต่อไปเรื่อย ๆ มั่นใจว่าเราต้องสู้ฮอลลีวูดได้ เรื่องยักษ์เรื่องนี้ก็สู้ฮอลลีวูดได้นะ ต้องมาดูกัน เนื้อเรื่องสนุก แอนิเมชั่นเข้าขั้นเซียน สู้ได้ (หัวเราะ)

หากได้ยินคำว่า "ยักษ์" นึกถึงอะไร?

นึกถึงอะไร ขอถามเลยดีกว่ายักษ์อะไรตาเขียว ไม่รู้ใช่ไหมครับ ยักเงินเพื่อน เพื่อนต่อยตาเขียว (หัวเราะ) ไม่ใช่ครับ นึกถึงยักษ์นึกถึง ยักษ์วัดโพธิ์กับวัดแจ้งสิครับ ยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เขามาตีกันที่ท่าเตียน ทุกคนถามว่าท่าเตียนมันเตียนได้เพราะอะไร ยักษ์มาตีกันหรือเปล่าอันนี้ผมก็ไม่รู้ เด็ก ๆ ผมเชื่อ แม่บอกว่าลูก ๆ หนูตั๊ก ๆ หนูรู้ไหมท่าเตียน มันเตียนได้เพราะอะไร ผมตอบเขาก็คงมาทำถนน ไม่ใช่นะลูก ยักษ์มาตีกัน ทุกวันนี้ผมก็รู้แล้วว่าแม่หลอกผม (หัวเราะ)

ในเรื่องนี้มีประเด็นหลักอยู่ที่มิตรภาพระหว่างหุ่นยนต์ทั้งสอง ที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครและต้องทำอะไรในชีวิต หากอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับมิตรภาพ จะเลือกอย่างไหน?

ผมเลือกมิตรภาพก่อน ถ้าเกิดเหตุการณ์วันหนึ่งผมต้องมาเป็นตำรวจ และเพื่อนผมต้องมาเป็นโจร ถามผมว่าผมจะยิงเพื่อนไหม ผมไม่ยิงแต่ผมจะบอกเขา ตักเตือนเขา เฮ้ยเพื่อน ทำไมทำแบบนี้ ผมไม่ยิงเพื่อนผม แต่ผมจะจับเขาเข้าคุก คือทุกอย่างมิตรภาพก็ยังอยู่ มิตรภาพก็ยังอยู่ใช่ไหมครับ หน้าที่ก็ยังอยู่ สองคำนี้มันไปด้วยกันได้ อยู่ที่ว่าคุณจะเดินทางไปทางไหน อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะตัดสินไปทางไหน มิตรภาพหรือว่าหน้าที่ คุณกลับไปคิดเป็นการบ้านเอง จากศัตรูจะมาเป็นเพื่อนได้ไหม

คิดว่าคนเราที่เคยเป็น "ศัตรู" กันมาก่อนจะสามารถเปลี่ยนมาเป็น "มิตร" กันได้ไหม?

ผมคิดว่าคนเราเป็นเพื่อนกันได้เสมอครับ อยู่ที่ว่าเรานั้นคิดยังอย่างไร จะเดินไปทางไหน จะเดินทางจะเป็นคนดีหรือว่าคนไม่ดี ง่าย ๆ ครับผม อยู่ที่ตัวของคุณเอง