ใหญ่ - สา ชีวิตคู่ยืนนานบนพื้นฐานของการยอมรับ (ภาพยนตร์บันเทิง)
เรื่อง+ภาพ : เสาวรส

           ระยะเวลากว่า 20 ปี ของการใช้ชีวิตคู่ ถือว่าเป็นอะไรที่ยาวนาน ยิ่งถ้าการที่คู่นั้นอยู่ด้วยกันบนพื้นฐานของความเข้าใจและยอมรับในตัวตนของ กันและกัน ถือได้ว่าเพอร์เฟคท์ในแง่ของชีวิตคู่ที่มีความสุข เช่นเดียวกับชีวิตรักของนักแสดงและพิธีกรหนุ่มอารมณ์ดี ใหญ่ ฝันดี จรรยาธนากร กับศรีภรรยา สา ธนวรรณ ที่ยึดหลักการยอมรับและให้เกียรติ วันนี้ GUEST TALK จะพาไปพูดคุยกับ ใหญ่ และ สา ถึงมุมมองพร้อมด้วยเคล็ดของการใช้ชีวิตคู่ยืนยาวมานานกว่า 20 ปี ในการใช้ชีวิตคู่นอกจากความรักและความเข้าใจ มีวิธีเติมความหวานให้กันยังไง

           ใหญ่ : จะเรียกว่าอะไรดี คือมันก็โตขึ้นเยอะนะ อยู่กันด้วยเหตุผลด้วยความเข้าใจ และทุกคนก็มีเป้าหมาย สา ก็ต้องดูแลลูกมากขึ้น ส่วน ใหญ่ ก็ต้องทำงานมากขึ้น แต่โดยพฤติกรรมการใช้ชีวิตของเราเป็นคนเรียบง่าย มันเลยไม่ต้องดิ้นรนไขว่คว้าเพื่อจะได้มาแล้วต้องมาปวดหัวและเป็นทุกข์ ก็อยู่กันแบบจะเรียกว่าสบายก็สบายนะ บางครั้งอาจจะขาดในเรื่องของเวลาไปบ้าง เพราะเป็นวัยที่กำลังทำงาน แม้ใครจะมองว่าเราทำงานมานานเป็น 20 ปีแล้ว แต่ในเมื่อเราทำได้และยังได้ทำอยู่ก็ทำ ก็เสาะแสวงหาความมั่นคงต่อไป

           สา : คือใหญ่กับสาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนแรกแล้ว จะเป็นลักษณะตรง ๆ ไม่มีความโรแมนติก ไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ มันทำไม่เป็น แต่เราทั้งคู่จะพูดกันตรง ๆ มากกว่า ชอบ ไม่ชอบ จะไม่มีการมายอมเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ คือความหวานความโรแมนติกสำหรับคู่ของสา อย่างใหญ่รู้ว่าสาอยากได้อะไรเขาจะซื้อให้ อันนี้คือความหวานของเขาแล้ว ให้ของยังให้ตรง ๆ จะถูกจะแพงให้เลยไม่มีเซอร์ไพรส์ มันอาจจะไม่ได้เหมือนคนอื่น แต่เขาเป็นแบบนี้ แรก ๆ สาก็รู้สึกนะ คือตอนจีบกันใหม่ ๆ เขาอาจจะมีหวานมีกุ๊กกิ๊ก แต่พอใช้ชีวิตคู่นาน ๆ รู้สึกเขาน้อยไปในเรื่องกุ๊กกิ๊ก แต่พอหันมาทำมันไม่ใช่ตัวเขา และเราก็ไม่ชอบและรู้สึกหงุดหงิด เราไม่ชอบผู้ชายที่พูดจ๊ะจ๋า เราคงชอบในแบบนี้มั้ง คือเวลาที่ใหญ่ทำงาน เขาไม่ได้เป็นเขาเหมือนที่อยู่กับเรา เขาอยู่กับเพื่อนเวลาทำงานต้องสนุก แต่อยู่บ้านเขาค่อนข้างจะนิ่ง ๆ เป็นตัวเขาจริง ๆ ก็เคยมีคนมาทัก ทำไมไม่เห็นตลกเหมือนในทีวีเลย ถึงใหญ่จะไม่มีงานละคร แต่มีงานพิธีกรต่อเนื่องทั้งประจำและงานอีเว้นท์ จนบางทีแทบไม่มีวันว่างให้กับครอบครัว

           ใหญ่ : เราโชคดีตรงที่คนที่รู้จักเราก็ไม่เคยทอดทิ้ง ทำให้เรามีงานต่อเนื่องและอยู่มาได้ 20 กว่าปี แต่เราเชื่อในเรื่องของโชคชะตาและดวงดาวในตัวเราจะเป็นตัวบอกเวลานี้ควรทำ อะไร หลังจากปีใหม่ใหญ่จะทำบริษัทแล้ว เพราะถึงเวลาทำแล้ว ไม่มีงานละคร ส่วนใหญ่เป็นงานพิธีกร ที่เราทำ 3-4 บริษัท เป็นพิธีกรประจำให้กับบริษัทรถยนต์ บริษัทญี่ปุ่น และพิธีกรรายการ "คลื่นแทรกคลื่นแซบ" บางทีถ้าพีคก็จะมีงานทุกวัน บางทีขาเจ็บยังต้องไปทำงาน ทุกคนก็งงเราไม่ได้เล่นละครแต่ทำไมมีงานเราก็ไม่รู้ ส่วนละครมีติดต่อแต่ไม่ได้รับ ไม่ใช่ว่าหยิ่ง แต่พออายุงานมากขึ้นให้ไปเล่นอะไรที่ไม่มีความสำคัญก็ไม่ไหว หรือบางทีติดคิวงานอีเว้นท์

           สา : งาน เขาบอกไม่ได้เลยว่าเราจะไปเที่ยวกันเมื่อไหร่ดี อย่างปีนี้งานพิธีกรที่รับไว้รันไปถึงเดือนมิถุนายนแล้ว และตัวเขาเป็นคนที่ตรงเวลามากในการทำงาน ต่อให้ไปสนามบินก็ต้องไปก่อน ต่อให้ไปเที่ยวขึ้นเครื่องก็ต้องไปรอ และรอก่อนนานมาก ๆ ด้วย เขาเป็นคนอย่างนี้ แถมไม่ชอบรีบลงจากเวที เขาจะสนุกกับการทำงานจริง ๆ

           ใหญ่ :  งานบุญหรืองานอะไรไปหมดถ้าว่างไปเต็มที่ เงินไม่มีไม่เป็นไรเดี๋ยวหาไปให้

           สา : คือ ตอนที่ลูกยังเล็ก ๆ ไม่ได้เรียนหนังสือก็ไปได้ หรืออนุบาลก็มีโดดบ้าง แต่พอเริ่มโตแล้วห้ามหยุด ถ้าหยุดต้องเขียนใบลา แต่นี่เขาก็ทำงาน เสาร์-อาทิตย์ ก็มีงาน สรุปแล้วไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากปิดเทอม อย่างใหญ่มีบ้านที่เขาใหญ่ก็ไปน้อยมาก เขาเป็นคนที่ชอบทำงาน ถ้ามีงานต้องเอางานก่อน นอกจากเขาไม่ไหวจริง ๆ

สาเคยน้อยใจหรือโมโหไหม แล้วลูก ๆ ล่ะเคยบ่นบ้างหรือเปล่า

           สา : ก็ เคยบ่น อยากไปเที่ยวจัง อยากไปหัวหิน ก็จะบอกเขาก่อนล่วงหน้า เขาก็จะดูสมุดคิว บางทีเขาว่างแต่เราไม่ว่างลูกไม่ว่างก็อด มันก็ไม่ได้เป็นความผิดใครแต่เหมือนกับว่าไม่ใช่เวลาเที่ยว แต่เรื่องงอนหรือโวยวายไม่มี แค่รู้สึกอยากไป ก็เคยมีงอนบ้าง แต่พอเราเห็นเขาเหนื่อย พอเขาว่างแต่ร่างกายเขาไม่ไหวก็อยู่บ้านดีกว่า ใหญ่เป็นประเภททำงานเสร็จกลับบ้านพักผ่อน ดูหนังฟังเพลงคือการพักผ่อนของเขา ลูกไม่บ่นแต่บอกอยากไปทะเล แต่เด็กส่วนใหญ่เขารู้ว่ามีหน้าที่เรียนหนังสือ ถ้าจะเที่ยวก็เที่ยวในกรุงเทพฯ ก็เป็นหน้าที่สา วันเสาร์ลูกเรียนพิเศษเสร็จอยากไปไหนสาก็พาไป

ดูเหมือนสาเข้าใจในสิ่งที่ใหญ่เป็น และสิ่งที่ใหญ่ทำแบบไม่มีข้อแม้

           ใหญ่ : อย่างที่บอกแต่แรก เราอยู่กันด้วยเหตุผลและความเข้าใจ ถ้าอยู่บนความอึดอัดก็อยู่กันไม่ได้ ต่อให้เราสร้างภาพให้คนอื่นมองยังไงก็ไม่ได้ มันอึดอัดเปล่า ๆ แต่วันอาทิตย์ ส่วนใหญ่เป็นวันที่เราได้ไปเที่ยวกัน แต่ตอนนี้พอลูก ๆ คือ น้องจินนี่ และ น้องเจแปน เริ่มมีเรียนพิเศษก็อดไป ก็เหลือกินข้าวตอนเย็นนอกบ้าน

           สา : ถือ ว่าดีสุด เพราะดูแล้วทุกคนก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย เหนื่อยเปล่า ๆ กับการที่เราขวนขวายไปโน่นไปนี่ สารู้ตัวขนาดสาไม่ได้ทำงาน เป็นแม่บ้านทำนั่นทำนี่ บางทีเรายังอยากมีวันหยุดของเรา คือวันอาทิตย์ที่ไม่อยากทำงานบ้านนะ เราขอตื่นสาย ขอเวลาส่วนตัว ซึ่งทุกคนก็ต้องมี ใหญ่ก็ต้องมี หรือลูก ๆ ก็ต้องมี เพราะฉะนั้น เราก็ต้องให้อิสระเขาตรงนี้ด้วย แต่ถ้ามีอะไรขึ้นมาก็ต้องคุย

ใหญ่ได้มีเวลาดูแลลูก ๆ บ้างไหม หรือยกหน้าที่ให้สาทำหมด

           ใหญ่ : ของใหญ่จะเป็นประมาณจ่ายเงินค่าเทอม ค่ากิจกรรม หรือสิ่งของที่จำเป็น แต่ด้วยความที่เราอยู่กันแค่สี่คนพ่อแม่ลูกเลยไม่มีปัญหา ไม่มีอะไรทำให้เรารู้สึกห่าง และทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเอง อีกอย่างเราไม่เชิงสอนแต่เขาคงเห็นพฤติกรรม ความเป็นอยู่ การแสดงออกเป็นยังไง แต่ถ้าเราบ่นลูก ๆ เขาก็จะไปบอกแม่

เป็นคุณพ่อขี้บ่นด้วยหรือใหญ่

           ใหญ่ : ก็เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ไม่เคยบ่น เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตและไม่เคยตีลูกนะ

           สา : ใหญ่ไม่เคยตีลูก แต่สาเคยตี เพราะมีความรู้สึกว่ามันยังช่วยได้ แต่ลูกจะชอบบ่นว่าเวลาป๊าบ่นชอบบ่นซ้ำ ๆ เขาจะกลัวใหญ่บ่นมากเลย

ลูก สาวคนโต น้องจินนี่ จุฑาภัค กับลูกชายคนเล็ก น้องเจแปน อภิชา จรรยาธนากร ตอนนี้อายุย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว สิ่งที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ห่วงมากที่สุดคืออะไร

           ใหญ่ :  ถามว่าห่วงไหม ก็ห่วง แต่เขาอยู่ในโรงเรียนที่ดีมาตั้งแต่เล็ก เขาอยู่ในสังคมที่ดีเลย ไม่ค่อยมีปัญหาทั้งสองคน แล้วเราอยู่บนระเบียบด้วยมั้ง ซึ่งเขาก็เห็น

           สา : เขา จะระเบียบในบ้านมาก ทำอะไรก็ต้องเก็บเป็นที่เป็นทาง แล้วใหญ่เป็นคนทำงานบ้าน เขาช่วยทำหมด และอย่างที่ใหญ่บอกการศึกษาช่วยได้นะคะ เรื่องความปลอดภัย เรื่องเพื่อน เรื่องสิ่งแวดล้อมช่วยได้เยอะมาก แต่สาก็ยังอดห่วงไม่ได้ ทุกวันนี้ลูกไปไหนสาตามตลอดเลย ไม่ให้ลูกไปค้างคืน

           ใหญ่ : แต่ใหญ่ให้ไปนะ ไม่ซีเรียสถ้าลูกอยากไป ล่าสุดจินนี่ไปเรียนซัมเมอร์ที่แคนาดากับเพื่อนสองคน ใหญ่ก็ให้ไป เราคิดว่าเราไม่สามารถอยู่จนเขาถึงฝั่งได้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ดังนั้น เราต้องให้เขารู้จักโลกและใช้ชีวิตให้เป็น ตอนนี้เขาเริ่มนั่งรถไฟฟ้าได้แล้ว เราก็ให้เขารู้เขาเห็น ไม่งั้นพอเข้าไปเจอกลุ่มคนร้อยเล่ห์เขาจะไม่ทัน เราต้องให้เขาเรียนรู้ให้เขาเห็น แต่เขาจะกระทำหรือไม่อยู่ที่เราสอน แต่ใหญ่อยากให้ลูกรู้สึกคำว่าแพ้ชนะและผิดหวัง ถ้าเขาสมหวังอย่างเดียวตลอดลำบากนะ

สา : ไม่รู้ทำไมสาคิดไม่ได้ไม่รู้ เราหวงลูก ถ้าเขานอนที่บ้านจะนอนหลับ ถ้าเขาไปไหนจะกังวล เราไว้ใจลูกแต่ไม่ไว้ใจข้างนอก

หลักการใช้ชีวิตคู่ในแบบของใหญ่กับสา

           ใหญ่ : ยืนอยู่บนความเป็นตัวตนของเรา เรื่องการพูดคุยและการให้เกียรติสำคัญมาก ใหญ่โชคดีที่สาไม่ได้มาตาม ซึ่งเราคงไม่ชอบ เขาก็ใช้ชีวิตของเขา ใหญ่ไปทำงานก็คือทำงาน ทำให้เรารู้สึกว่าการให้เกียรติซึ่งกันและกันเลยทำให้เราอยู่ได้ ใหญ่เป็นคนที่ใช้ชีวิตอิสระ ครอบครัวใหญ่เลี้ยงมาอิสระมาก ให้ยืนอยู่บนความเป็นตัวเอง ความเป็นผู้นำในตัวเยอะมาก พอเขาให้สิ่งนี้เราก็ต้องให้เกียรติ มันต้องเคารพความเป็นคู่ ชีวิตคู่สำหรับผมไม่ใช่ละคร แต่มันคือชีวิตจริง ถ้าเรายืนอยู่บนความจริงและคุยกันด้วยเหตุผลจะทำให้เราอยู่ได้ และการสร้างข้อกำหนดเหมือนสนธิสัญญาบางครั้ง มันไม่สามารถทำให้ชีวิตของเราเดินไปได้ตลอดรอดฝั่ง แล้วเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือความจริง เราต้องรับความจริงและอยู่กับมัน ถ้าไม่ใช่คือไม่ใช่ เกือบ 20 ปี เรายืนอยู่บนความจริงว่าเคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น ณ วันนี้

           สา : สา ไม่เคยระแวงเพราะเขาก็ไม่เคยมีข่าว และสารู้สึกว่าคนถ้าจะแอบมีแฟนหรือมีกิ๊กยังไงก็ต้องมี สาคิดอย่างเดียวว่าถ้าเขารักเราเขาจะไม่ทำ แต่ถ้าเขาทำแสดงว่าเขาไม่รักเรา สำหรับการใช้ชีวิตคู่ สาว่ามันไม่มีสูตรหรือหลักอะไรตายตัว แต่ต้องเป็นตัวตนของตัวเองมากกว่า และสามีความรู้สึกว่าการเป็นผู้หญิง ถ้าเราพอใจในจุดหนึ่งที่เราเลือก สำคัญเลยตอนเลือกถ้าเราเลือกเขามาแล้ว ก็ตั้งรับและเข้ากัน มันมีความรู้สึกว่าเราอยากให้เขาเป็นตัวของตัวเอง และเราไม่ควรเรียกร้องอะไรจากเขาเยอะ อยากให้มีอะไรคุยกันได้หรือไม่ได้ก็คุยกันไปเลยตรง ๆ

ข้อมูลจากกระปุกดอทคอม