"ไรอัน" ชายไร้บ้านในเมืองเอดมันตัน ประเทศแคนาดา ซึ่งเขาอาศัยอยู่ที่ถนนย่านนี้มากว่า 30 ปี กระทั่งวันหนึ่ง เขาได้ไปเล่นเปียโนที่จัตุรัสเชอร์ชิล ซึ่งทันทีที่เขาจรดปลายนิ้วลงบนคีย์บอร์ด ก็ได้สร้างความประหลาดใจให้กับผู้ที่สัญจรไปมาเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากท่วงทำนองนั้นไพเราะ พริ้วไหวเป็นอย่างมาก ขัดกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขาอย่างสิ้นเชิง

โดยไรอันได้เล่าให้ฟังภายหลังว่า เขาเติบโตในสถานสงเคราะห์เด็ก ก่อนที่จะถูกครอบครัวชาวคริสเตียนนำไปอุปการะ และต่อมา เขาก็ได้แต่งงานพร้อมมีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่ง แต่ก็ต้องโชคร้ายเพราะเมื่อลูกสาวของเขาอายุได้ 9 ขวบ เธอและแม่ของเธอได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็รู้สึกเหมือนว่าไม่เหลือใครในชีวิต จึงเลือกที่จะใช้ชีวิตเร่ร่อนเรื่อยมา

แต่ในความมืดมิด ก็ยังพอจะมีแสงสว่างอยู่บ้าง ไรอันกล่าวว่า ด้วยความรักในพระเจ้าและท่วงทำนองแห่งดนตรีทำให้เขาสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ และในเวลานั้นเอง เขาก็ได้เรียนรู้การเล่นเปียนโนโดยการหมั่นไปร้านเพลงบ่อยๆ อย่างไรก็ตาม หวังว่าความมุ่งมั่นและความรักในเสียงดนตรีของเขา จะทำให้เขาสามารถแข็งแกร่งพอที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้

ทั้งนี้ เปียโนหลังดังกล่าวนั้นเป็นไอเดียของนายเดวิด เราช์ (David Rauch) นักวางผังเมือง ที่ตั้งใจวางไว้ให้ผู้คนที่สัญจรไปมาได้มากดๆจิ้มๆ หรือเล่นเป็นเพลงเพื่อความสนุกสนาน และความมีชีวิตชีวาของเมือง 


ที่มา  มติชนออนไลน์