‘Finding Calico’ หรือในชื่อไทยที่เรียกแขกทาสแมวได้ดีอย่าง ‘กลับบ้านเถอะนะ เจ้าเหมียว’ เป็นหนังฝีมือ โยชิฮิโระ ฟุคางาวะ ผู้กำกับหนุ่มวัย 39 ปี ที่เคยส่งผลงานเข้าฉายในเทศกาลภาพยนตร์เมืองเบอร์ลินอย่าง ‘Into the White Night’
คลิก!!!
|
คราวนี้เขาหยิบนิยายชื่อยาว ‘Maigo no Mi chan – Chiiki Neko to Shotengai Saisei no Monogatari’ ของ จิอากิ คิซึกิ มาดัดแปลงใหม่ โดยเล่าถึง เคียวอิจิ อดีตครูใหญ่เจ้าระเบียบของโรงเรียนประจำท้องถิ่นที่ต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังหลังสูญเสียภรรยา แต่ชีวิตสันโดษของเขาก็กลับถูกสัตว์ผู้รักสันโดษเช่นกันอย่าง เจ้ามี่ แมวจรจัดสามสีที่เข้ามาป้วนเปี้ยนให้รำคาญใจ จนเขาต้องไล่ตะเพิดมันไปทุกครั้ง
กระทั่งวันหนึ่งเจ้ามี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย พร้อมกับมีเหตุการณ์แมวในหมู่บ้านถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่อง ภารกิจตามหาแมวจรจึงเกิดขึ้น โดยมีชายที่แสนจะเกลียดแมวเป็นแกนนำ
ด้วยองค์ประกอบแวดล้อมอาจทำให้เราเข้าใจว่านี่คือหนังสำหรับคนรักแมวโดยเฉพาะ หากความจริงนี่ไม่ใช่แค่หนังน่ารักใสๆ ดูไปยิ้มไป และฉาบไว้ด้วยสาระบางๆ แต่คล้ายกับว่าเจ้าเหมียวเป็นเพียงเปลือกสีสวยที่ห่อหุ้มปรัชญาชีวิตรสเข้มไว้อย่างมิดชิด ทำให้เราต้องค่อยๆแกะอย่างตั้งใจ
ประเด็นนึงที่ถูกบอกเล่าตลอดทั้งเรื่องคือ ‘ความรับผิดชอบ’ ตั้งแต่ร้านขนมปังที่ทำขนมปังผิดรสชาติ, คนที่ชอบให้อาหารแมวจรจัด, เด็กน้อยหนีเรียน รวมไปถึงเคียวอิจิเองที่ระเบิดอารมณ์ใส่แมวจนทำให้มันหนีไป
เมื่อไร้ความรับผิดชอบ ทุกคนต่างก็ได้รับบทเรียน
นอกจาก โชตะ โซเมะตานิ จะสวมบทเด็กหนุ่มที่คอยช่วยเหลือเคียวอิจิได้อย่างน่ารักแล้ว เจ้าดรอปเหมียวน้อยวัย 4 ปีที่เล่นหนังเป็นครั้งแรกก็น่ารักน่าชังไม่แพ้กัน โดยเฉพาะฉากตะกุยประตูที่ทำให้ทาสแมวร้อยทั้งร้อยต้องยอมแพ้
ขณะที่ อิสเซย์ โองาตะ ก็เป็นชายวัยเกษียณที่เคร่งในกฎระเบียบจนน่าหมั่นไส้และตลกไปพร้อมกัน หากในมุมหนึ่งเขาก็เป็นเพียงชายแก่ที่จมอยู่ในความเศร้าเพราะการตายของภรรยา เมื่อขาดส่วนเติมเต็มในชีวิตไปเขาก็เหมือนคนเว้าแหว่งและปฏิเสธสังคม
ส่วนเจ้ามี่เองก็เหมือน ‘ความหวัง’ ในชีวิต เมื่อยามที่เราทุกข์ทรมาน เรายังรับรู้ว่ามีความหวัง แม้ขณะนั้นเราอาจปฏิเสธมันไปก็ตาม
และแม้ในยามที่เรามองไม่เห็นหวัง ยิ่งพยายามตามหาเท่าไรก็ดูเหมือนความหวังยิ่งริบหรี่ แต่เราก็ยังสัมผัสได้ว่ามันมีตัวตนเสมอ
ขอแค่เรายังมีหวังก็พอ
….
บุนย่า
ที่มา มติชนออนไลน์