ความตั้งใจในการสร้างหนัง Lockout นอกจากเพื่อความบันเทิงแก่ผู้ชมแล้วก็คือการพยายามสร้างให้กาย เพียร์ซ เป็นพระเอกนักบู๊คนใหม่เหมือนที่บริษัทหนังยูโรปา คอร์ป ทำสำเร็จในการสร้างให้เลียม นีสัน ได้เกิดในทางนี้จาก Taken แต่ด้วยการกำกับของผู้ำกับหน้าใหม่ แต่เก่าจากแวดวงโฆษณาอย่างเจมส์ เมเธอร์ และ สตีเฟ่น เซนต์ เลเกอร์ และภายใต้การอำนวยการสร้างและร่วมเขียนบทของลุค เบสซง หนังไม่สามารถส่งให้กาย เพียร์ซ เป็นเช่นนั้นมาก แม้ว่าเขาจะเกิดจากบทของนายสโนว์ ผู้ยียวนกวนประสาทและฉลาดรอบจัดคนนี้แค่ไหน ทั้งนี้เพราะหนังเล่าเรื่องได้ไม่ลุ้น ไม่สนุก และไม่ตื่นเต้นเอาเลย

กาย เพียร์ซ เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้นั่งดูหนังต่อได้ แต่เขาไม่ได้อยู่บนจอตลอดเวลา เพราะหนังมีปมหลายอย่างให้คลี่คลาย ทั้งเรื่องการช่วยตัวประกันที่ติดอยู่ในคุกกลางอวกาศที่นักโทษแหกออกมาและยึดไว้ ทั้งประเด็นมนุษยธรรมว่าด้วยการเอานักโทษมาทดลอง ประเด็นสมคบคิดเกี่ยวกับโครงการลับทางอวกาศ และประเด็นเรื่องการยัดข้อหา ทุกปมและประเด็นมีการหาทางออกให้อย่างง่ายจนเกินไป และไม่อาจทำให้อินอะไรได้เลย

หนังลอกสูตรมาจากหนังเก่าอย่าง Escape from New York กับ Die Hard เป็นหลัก โดยที่ตัวเอกที่รับบทโดยเพียร์ซกับแม็กกี้ เกรซ คล้ายความสัมพันธ์ไมเคิล ดักลาส กับ แคทลีน เทอร์เนอร์ ใน Romancing the Stone ซึ่งการลอกสูตรมานั้น ผมรับได้ เพราะนี่เป็นหนังเพื่อความบันเทิงแบบหลุดโลกความจริง ไม่จำเป็นต้นมีแนวคิดที่เป็นต้นฉบับอะไรมาก แต่ที่รับไม่ได้ก็คือเอามาผสมกันได้อย่างไม่ลงตัว และทำได้ไม่ถึงต้นฉบับที่ลอกมาครับ

งานสร้างและงานเทคนิคพิเศษของหนังก็อยู่ในระดับหนังเกรดบี ซึ่งเป็นเกรดบีอย่างแย่ด้วย ฉากเทคนิคพิเศษดูหยาบจนเหมือนนั่งดูวิดีโอเกม

สิ่งที่ดีที่สุดในหนังเรื่องนี้คือกาย เพียร์ซ อย่างที่บอก เขาออกแบบตัวละครได้ดี และชวนให้เราหลงรัก ซึ่งยิ่งทำให้เราไม่รักหนังเรื่องนี้ที่เห็นบทบาทดีๆ แบบนี้มาเสียเปล่าในหนังที่ไม่สนุกและคุณภาพไม่ดีพอ

คะแนน: 4/10

http://jediyuth.wordpress.com